SPIS TREŚCI / WYJAŚNIENIA
Z założenia chce stworzyć tutaj źródło dla ludzi, których interesuje techniczne wykonanie klasycznych manewrów jeździeckich z okresu Renesansu. Kieruję ten blog przede wszystkim jeźdźcom aspirującymi by dowiedzieć się jak jeździć w stylu tego okresu.
---------------------------------------------------------------------------------------
SPIS TREŚCI:
Abin i jaW Europie mieliśmy jeden wspólny kanon sztuki jazdy konnej, która jest naszą wspólną historią. XVI-XVII wiek to okres właściwego powstania klasycznej europejskiej sztuki jeździeckiej. Są to czasy Fedreico Grisone, Claudio Corte, Antoine de Pluvinel’a, William Cavendish’a, Cesare Fiaschi, Krzysztofa Dorohstajskiego, Krzysztofa Pieniążka, pierwszych akademii jeździeckich, pięknych strojów oraz manewrów wykorzystywanych przez formacje kawaleryjskie do zwyciężania w polu.
Ze względu na oryginalne przeznaczenie tych ćwiczeń, zawierają w sobie podstawową bazę ćwiczeń taką jak: proste, koła, zatrzymania, lotne zmiany nogi, piruety, czy cofanie. Często słyszy się, że ujeżdżenie ma swoje podstawy w przygotowaniu konia do manewrów bojowych. Tutaj będzie to doskonale widoczne.
W metodologii skupiać się tutaj będę w większej mierze na XVI-XVII wiecznych Włoskich i Polskich traktatach, nie brnąc w późniejsze zawirowania historii jeździectwa po przeniesieniu się głównego ośrodka kultury jeździeckiej do Francji. Czasem jednak będę musiał wyjść po za założony okres by lepiej wyjaśnić konkretne niuanse oraz odnieść się do mistrzów innych narodowości by potwierdzić takie, nie inne techniczne wykonanie danego manewru.
Nie chcę robić na tych stronach trenera ze swojej osoby. Chce pokazać jak z lepszą lub gorszą jakością mogło wyglądać wykonanie ćwiczeń okresu renesansu i jak najbardziej skupić się na ich technicznym wykonaniu i technicznym opisie, by mógł służyć innym aspirującym do tego jeźdźcom za solidną podstawę. Informacje tu zawarte nie maja służyć do nauki jak jeździć, a do tego jak można wykorzystać nabyte umiejętności.
Opisywać tu będę również używany ówcześnie sprzęt jeździecki taki jak siodła (których budową się zarobkowo zajmuję - STRONA), munsztuki, ogłowia, strzemiona, ostrogi, popręgi, napierśniki, czapraki, podogonia i wiele innych.
Informacje będę się starał na bieżąco poprawić i doprecyzowywać oraz poszerzać.
W rozwoju tego bloga możesz pomóc i Ty. Jeśli potrafisz wykonać na koniu technicznie opisane manewry to z przyjemnością je tutaj opublikuje. Jeśli chcesz pomóc w tłumaczeniu fragmentów starych niemieckich, francuskich czy włoskich druków również zapraszam do współpracy.
W dziele naszego wielkiego koniarza Krzysztofa Dorohstajskiego (1603) znaleźć możemy:
"Sposób umiejętności jeżdżenia, osiedzenia ćwiczenia konia tej nie z moich ksiąg, ale od mistrza dobrego wyuczyć się onemu trzeba."
oraz
"A nauki w tem rycerskiem rzemieśle uczciwem doskonałej kto chce być prawdziwym uczestnikiem, niech mistrzów przednich i krajów w tem obfitujących uprzejmie szuka, przyłożywszy chęci, kosztu i prace, łacniej umiejętności dostąpić może."
Zatem zróbmy to i odnieśmy się do Włoskich mistrzów, którzy i Dorohstajskiemu lekcji udzielali.
